Soms zag hij het kind op de rotsen staan. Het keek hem altijd aan, het stond altijd naar hem toegekeerd. Als hij zijn ogen stijf dichtkneep, en vervolgens weer opende was ze weg. Liep hij dan een eind verder, om de grote stenen op het strand heen, en hij keek opnieuw naar die ene rots, dan was ze er weer.
 Als een silhouet, donker, zwart stak ze af tegen de helderblauwe lucht. Altijd naar hem toegekeerd. Haar haren wapperden soms in de wind, soms ook niet. Eigenlijk was de afstand te groot om haar haren, haar mooie haren te zien, en misschien verbeelde hij het zich maar. Liep hij naar haar toe, als het tij het toeliet, dan was ze weg als hij om een rotsblok heen moest lopen of klauteren en hij en zij even van elkaars zicht waren onttrokken.

Soms riep hij haar naam. Maar de woorden werden door de wind weggevoerd, ze vervlogen in het lawaai van de golven; het was zinloos. Alsof ze geen naam had, nee, een naam had ze niet.

Als hij te dichtbij kwam verdween ze altijd. Liep hij dan, bedroefd en gekweld door eenzaamheid, terug naar het stenen strandhuis en keek hij om, dan was ze er weer. Soms, maar niet altijd.

’s Zomers, als er wat meer mensen aan zee waren dan in de andere jaargetijden, liet ze zich minder vaak zien. Bang kennelijk, dacht hij, dat anderen haar ook zouden zien, misschien wel konden vangen en teruggeven aan hem, de vader. Hij zou haar vervolgens nooit meer loslaten, zoals toen, en dat wist ze, daarom zou ze zich nooit laten vangen. 
Maar geen van de andere mensen hadden ooit verteld haar gezien te hebben.

Hij had altijd geweten hoe snel de vloed hier opkwam, hij was ermee opgegroeid, hij was er door zijn ouders voor gewaarschuwd. Talloze malen. Hij had zijn vrouw, die niet uit de omgeving kwam, ervoor gewaarschuwd, meteen al. Toen ze bij hem kwam wonen, in het stenen huis op de rotsen.
‘Let op, het hoog water komt hier zo snel, je kunt het niet bijhouden.’ 
Ze had alleen gelachen. 
Een maand later verdronk ze. Acht maanden zwanger van zijn kindje. 
Toen het lijk aanspoelde, was er één lichaam. Het meisje is nooit gevonden.