Klik op het beeld of de titel om het hele stukje te lezen.
Vogeltjes
Het schot klonk kort en hard. De vogels vlogen kwetterend weg, hier en daar een tak afbrekend. Eindelijk stilte. Nou ja, voor even dan. Gelukkig had hij er geen geraakt, het was alleen de bedoeling ze te laten schrikken zodat ze zouden wegvliegen. Het getjilp maakte hem gek. Ook het ge-grasmaai van het buurmeisje maakte …
Moe
Ik ben doodmoe. Met een cappuccino in m’n ene en m’n kleine rugtasje in de andere hand schuifel ik naar een lege tafel. Nou ja, leeg… er staat een toren van vaat op, maar er zit niemand. Het suikerklontje valt op de grond als ik het schoteltje op tafel probeer te zetten. Ik slaak een …
Ver(voor)oordeeld
Kleine kinderen hebben geen vooroordelen. Kinderen zíen niet eens of een meisje bij hen in de klas Turks is, of Marokkaans. Of joods. Of Chinees. Toen ik op de lagere school zat was er een kind bij ons in de klas, ze heette Hulya. Er zat er een die heette Layanah. Een jongen heette Avram. …
Liefde
In dit verhaal werkt het ’t beste als je de afbeelding pas na het lezen ziet. Dus aan het eind van het stukje staat het beeld. … ‘Hoi.’ ‘Hoi.’ ‘Wat zie jij er mooi uit, zo in de zon. Je straalt.’ ‘Hm, ja. Nou ja, daar heb ik ook alles aan gedaan. Of nou ja, …
File
“Papa, mag ik eruit?” “Eruit? Nee.” “Maar we rijden nu al zo lang zo langzaam. Ik wil meelopen, ik hou dat makkelijk bij.” “Wat? Nee. Dat is veel te gevaarlijk.” “Maar ik heb het zo warm!” “Nee. Straks gaat het weer harder.” “Maar -,” “Nee, zeg ik toch. Je mag er niet uit en daarmee …
Zicht
Ik zit nog niet zo lang te kijken naar de vogels als ik plotseling geritsel hoor, geritsel schuin achter me, het klinkt als mensen. Voeten. Voeten met sportschoenen. Ik staar naar het dorre grasland, het is één grote vlek voor me, de details ontgaan me volledig. Ik hoor het wel, maar ik zie niks anders …
De vissen
“Michel, we hebben het gefikst, we gaan verhuizen! We gaan weg van deze bovenwoning!” Michel zet z’n hoofdtelefoon af en kijkt z’n vader aan. “Waar gaan we dan heen, papa?” Hij voelt een tinteling in zijn buik en zijn hart maakt een sprongetje, “krijgen we dan eindelijk een tuin?” Zijn vaders blik betrekt. “Nou, ehm, …
Mama
“Mevrouw Terbregge, we moeten u iets vertellen.” “Het gaat over uw zoon, hij – ”. De agent kan zijn zin niet afmaken. “Mijn zoon, nee – niet, niet mijn kleintje, niet hij, wat is er met hem..?” Mijn moeders stem slaat over van angst en paniek. “Uw zoon heeft een ongeluk gehad,” zegt de agent …
Pootjes
“In de opvang mag je eigenlijk geen huisdieren hebben. Oké, een visje kan, een goudvis bijvoorbeeld. Een goudvis kan niet ontsnappen, hoeft maar één keer op een dag te eten, hoeft niet uitgelaten te worden, stinkt niet, dus daar heeft niemand last van. Alleen moet de goudvissenkom af en toe worden schoongemaakt. Maar als de …
De brug
Ik kijk achterom en zie de jongen nog steeds staan. In de schemering is zijn silhouet huiveringwekkend. Als magere hein, die je komt halen als je dood moet. Zijn lange jaspanden bewegen in de wind. “Voortmaken,” schreeuwt hij, “doorlopen.” Ik durf niet. Mijn benen trillen, ik kan er niks aan doen. Ik laat een wind. Het …
Het meisje en de man
“Hey, Mandy,” hoorde zij hem weer roepen. “Hey, Man-dy-y! Kijk dan wat ik kan!” Ze keek niet. Ze deed alsof ze hem niet hoorde. Alsof haar muziek te hard stond. Maar haar muziek stond helemaal niet te hard. Want ze luisterde helemaal niet naar muziek, maar naar verhalen. Dat mocht niemand weten, dus had ze …
De expositie
Gisteren was de opening van de expositie van Grote Diersculpturen. Mijn expositie. Mijn sculpturen. Het ging niet volgens plan. “Het werk van Roodborst is abstract en figuratief tegelijk,” begon de conservator van het museumpje, “dat maakt het tot de meest moderne contemporaine beeldende kunst van onze stad. U kunt bijvoorbeeld in deze,” en hij wees …
Het kind en de zee
Soms zag hij het kind op de rotsen staan. Het keek hem altijd aan, het stond altijd naar hem toegekeerd. Als hij zijn ogen stijf dichtkneep, en vervolgens weer opende was ze weg. Liep hij dan een eind verder, om de grote stenen op het strand heen, en hij keek opnieuw naar die ene rots, …
De Vis
Ik ben de vis. Nou ja, nee, ik ben natuurlijk gewoon een mens, maar in zekere zin ben ik een vis. Ik kan namelijk onder water ademen. Ademhalen. En dan niet met een snorkel, of ander raar apparaat, nee, gewoon zonder hulpmiddel. Nou ja, ik heb er natuurlijk wel wat aan gedaan om dat te …
De menhir
Marceau en Elouan woonden in een klein, saai dorp aan de kust van Bretagne. Omdat er naast de jaarlijkse veemarkt nooit iets te doen was, hadden ze een spel bedacht: de grote rotsblokken in hun woonomgeving beklimmen en dan niet via de makkelijkste, maar juist via de moeilijkste route omhoog. Ze gaven vervolgens het rotsblok …